Ο χαιρετισμός του προέδρου της διαΝΕΟσις στην εκδήλωση "Λύσεις Υπάρχουν - Δέκα Παραδείγματα Από Χώρες Που Έλυσαν Κρίσιμα Προβλήματα Της Εποχής Μας".
Αρθρογραφια |

Η Ομιλία Του Δημήτρη Δασκαλόπουλου Στην Εκδήλωση "Λύσεις Υπάρχουν"

Ο χαιρετισμός του προέδρου της διαΝΕΟσις στην εκδήλωση "Λύσεις Υπάρχουν - Δέκα Παραδείγματα Από Χώρες Που Έλυσαν Κρίσιμα Προβλήματα Της Εποχής Μας".


Με ιδιαίτερη χαρά και θερμές ευχαριστίες για την πρόθυμη ανταπόκρισή σας, σας καλοσωρίζω στη σημερινή μας εκδήλωση.  Στόχος μας σήμερα είναι να εμπνευστούμε και να διδαχτούμε από άλλες χώρες του πλανήτη που έλυσαν κρίσιμα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, αρκετά παρόμοια με τα δικά μας.

Ξεναγός μας στο μεγάλο αυτό ταξίδι θα είναι ο Τζόναθαν Τέπερμαν, τον οποίο έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε σήμερα εδώ.  Αρχισυντάκτης του περιοδικού Foreign Affairs, ο κ. Τέπερμαν ταξίδεψε ανά τον κόσμο, συνάντησε ηγέτες, μίλησε μαζί τους και κατέγραψε 10 χαρακτηριστικές περιπτώσεις χωρών όπου μπόρεσαν να επιλύσουν με επιτυχία κρίσιμα διαρθρωτικά τους προβλήματα.

Τον καλοσωρίζω και τον ευχαριστώ για την παρουσία του.

Όσο περισσότερο προχωράει κανείς την ανάγνωση του βιβλίου του, το οποίο η διαΝΕΟσις εκδίδει στα ελληνικά με τίτλο «Λύσεις Υπάρχουν», τόσο περισσότερο έρχεται στο νου μας η Ελλάδα, με αντίστοιχα προβλήματα διαφθοράς, γραφειοκρατίας, φοροδιαφυγής, μετανάστευσης και βαθιάς ύφεσης.

Τα προβλήματα που μελετά ο κ. Τέπερμαν δεν είναι αποκλειστική κατάρα κάποιας συγκεκριμένης χώρας, αλλά υπάρχουν διάχυτα στον κόσμο.  Η μόνη διαφορά είναι ότι υπάρχουν χώρες που αποφασίζουν να τα επιλύσουν και να επιβιώσουν και άλλες που παθητικά περιμένουν έναν από μηχανής Θεό για να τους τα επιλύσει.

Ισχυρό μήνυμα του βιβλίου είναι ότι για όλα τα προβλήματα «λύσεις υπάρχουν» αρκεί κανείς να θέλει πραγματικά να τα επιλύσει.  Όπου υπήρξε επιτυχία, τα συστατικά ήταν τα γνωστά:  πολιτική βούληση, η αποφασιστικότητα, ο οραματισμός των ηγετών, η κοινωνική συναίνεση και η προσήλωση στο τελικό αποτέλεσμα.

Τα παραδείγματα και οι αναφορές σε άλλες χώρες που θα ακούσουμε δεν προσφέρονται ούτε για πιστή αντιγραφή ούτε για τυφλοσούρτη μεταφοράς τεχνογνωσίας.

Μπορούν όμως να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για μια εκ βάθρων αναθεώρηση του τρόπου που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα δικά μας προβλήματα.

Και πάντως, δεν μπορούμε να τα απορρίψουμε εύκολα με τη συνήθη επίκληση της ελληνικής ιδιαιτερότητας.

Αντιθέτως μάλιστα, υπάρχει μια ελληνική ιδιαιτερότητα που μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη διευθέτηση των δικών μας θεμάτων:  είναι το γεγονός ότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι λύσεις υπάρχουν.  Ξέρουμε επίσης καλά και ποιες ακριβώς είναι οι λύσεις.  Είναι αυτές που μας υπόσχονται ανεπιφύλακτα –χρόνια τώρα– όλοι οι πολιτικοί που διεκδικούν την ψήφο μας, είναι αυτές που υπογράφουμε κάθε τόσο στα μνημόνια και επαναλαμβάνουμε σε κάθε αξιολόγηση, είναι ακόμα αυτές που ψηφίζουμε  σε νόμους αλλά δεν εφαρμόζουμε.

Για 7 χρόνια τώρα, η χώρα υποφέρει και βυθίζεται. Δεν πρωτοτυπώ αν εκφράσω μια κραυγή αγωνίας.

Σε αυτήν θέλω απλώς να προσθέσω την προσδοκία και την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε σύντομα να βρούμε τη συλλογική ωριμότητα, την κοινωνική συναίνεση και –κυρίως– την πολιτική βούληση να κάνουμε πια το προφανές και το αναγκαίο.